MAY LABAN NGA BA SI GREGORIO DEL PILAR?

May laban ba si Gregorio del Pilar? Meron ba talagang labanang magaganap na sasalihan ni Gregorio o may laban nga ba talaga siya kumpara sa kanyang mga kaaway?

Nagagalak akong ipakilala sa inyo ang kaisa-isang barkong pandigma ng Pilipinas na pinangalanang Gregorio del Pilar na inangkat pa mula sa Amerika. Siguro nga ay dapat nga namang ipagmalaki itong ating tagapagtanggol sapagkat si Gregorio ay isang beteranong mandirigma na nagmula pa noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Subalit ang aking pakay ay hindi ipagsigawan ang kakayanan ni Gregorio na ipagtanggol ang Pilipinas kundi ang nakaambang mga kalaban ni Gregorio na kapwa mga malalaking pandigmang sasakyang pandagat ng Tsina.

Ang pag-iisa ni Gregorio ay naghuhudyat ng kahinaan laban sa pinagsamang pwersa ng mga sasakyang pandigma ng Tsina. At ang anggulo ng kahinaan ay nagbibigay daan sa nakaambang gulo. 

Huangyan Island sa salita ng mga Intsik, Scarborough Shoal sa Ingles, at Panatag Shoal sa mga Pilipino, ito ang mainit na pinagaawayan ng Tsina at Pilipinas na umaasang maipaglalaban ni Gregorio.

Ang pagkakalabuan ng Tsina at Pilipinas ay tila baga laban ni David at Goliath. Ang Pilipinas bilang maliit na bansang walang panlaban ay may kapangyarihang angat kaysa sa malaking bansang Tsina. Ang pagkakaibigan ng Amerika at Pilipinas ay nagbibigay ng karagdagang pangamba sa Tsina na lusubin ang maliit na kapitbahay nito sa Timog Silangang Asya. Isang malaking pangamba ay ang  maliwanag na pahayag ni Barack Obama kay Noynoy Aquino nitong ika 9 ng Hunyo na tutulungan nito ang Pilipinas o ang mismong ASEAN sa pagbuo ng agreement sa Tsina tungkol sa “Code of Conduct in the South China Sea”, bilang ito’y gagamitin sa pagsasa-ayos ng mga hidwaan sa rehiyon.

Kung dadaanin sa simpleng legal na bagay, mas papaboran pa din naman ng maraming bansa ang ipinaglalaban ng Pilipinas na Scarborough Shoal bilang may 200-nautical-mile Exclusive Economic Zone (EEZ) kumpara sa umaabot na ilang daang milya ang layo mula sa mismong kalupaan ng Tsina. 

Bilang karagdagan, ang Pilipinas mismo ay nabibigyan ng pabor dito sa International Law tungkol sa mga hidwaan sa teritoryo katulad ng sa Scarborough. Ito mismo ay alinsunod sa kaso ng “isla ng Palmas” na matatagpuan sa katimugang bahagi ng bansa. Ang isla ng Palmas ay napag-aagawan ng Netherland na dating sumakop sa Indonesia laban sa Amerika na sumakop sa Pilipinas pagkatapos matupad ang Treaty of Paris o ang pagbenta ng Espanya sa bansa sa mga Amerikano. Naging mainit din ang agawan sa islang ito. Sa napagkasunduan, nabigay ang Palmas Island sa Netherlands. Sa kasalukuyan, ang isla na ito ay nasa hilaga ng Indonesia. Ayon sa hatol, kahit mas malapit ang Palmas sa Pilipinas, hindi mismo nagkainteres ang Espanya sa islang ito habang hawak pala nila ang Pilipinas na siyang nagpatalo sa Amerika sa laban. Kung kaya’t ang Netherlands na mas nagpapakita ng soberanya sa isla ang nanaig. Naging kilala at basehan ang “Palmas Island case” pagdating sa mga hidwaan sa teritoryo. Kung sa gayon, pagmamay-ari ng bansa ang Scarborough Shoal kung i-base sa “Palmas Island Case” sapagkat noong 2010, isinali ng bayan ng Masinloc, Zambales ang Panatag Shoal bilang sakop ng kanilang munisipyo.

Nitong taon lang din, na-aproba ng UN ang pag-angkin ng Pilipinas sa isang “undersea landmass” na tinatawag na “Benham Rise” na matatagpuan sa Karagatang Pasipiko. Hitik sa mineral ang naturang “undersea landmass” ayon kay Energy Secretary, Ramon Paje. Ang lugar na ito ay unti-unting umaangat na pinaniniwalaang maapakan na ng mga Pilipino ilang milyong taon mula ngayon.

Batay sa ganitong tagumpay ng Pilipinas mula sa pag-aproba ng UN sa Benham Rise nitong 2012, sa simpleng legal na usapang mas malapit ang Panatag Shoal sa Pilipinas, sa pagbibigay hatol ng hidwaan sa teritoryo na nakabatay sa kaso sa Isla ng Palmas (na lumalabas na pabor sa Pilipinas), at sa pahayag na suporta ng Estados Unidos sa bansa tungkol sa Scarborough na inilapag ni Pnoy sa White House nitong ika-9 ng Hunyo ay nagmistulang malakas at malaki ang Pilipinas laban sa Tsina. Dito ay mas naging katakot-takot ang porma ni Gregorio del Pilar.

Walang interes ang Tsina na isumite ang isyung ito sa United Nations Convention on the Law of the Seas (UNCLOS). Kahit na sa panahon pa ni Estrada ay isinumite niya ang gusot na ito sa UNCLOS bilang maging subject sa mga angkop na batas. Sa International Law, walang aksyon na magaganap kung isang bansa lamang ang nagsumite ng consent nito sa international body. 

Sa kasalukuyan, bilang stratehiya ng Tsina na maging mahina ang ekonomiya ng bansa ay itinigil nito ang pag-angkat ng mga saging sa Pilipinas. Subalit hindi ito dapat ipangamba, ang pagtaas ng 6.4 porsiyento ng ating Gross National Product nitong unang kwarter ng 2012 na pinakamataas sa buong Timog Silangang Asya at pumapangalawa sa Tsina (na may 8.1%) kung isali sa ranking ang Silangang Asya. Ito ay magiging panlaban natin sa matagal nang pagmamaliit ng Tsina sa bansa.

Kahit na masasabi nating magiging matagumpay ang Pilipinas sa labang ito, magiging galit man ang Tsina sa anumang bansa, ay walang giyerang magaganap. Lumipas na ang isang dekada mula ng matapos ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig ay hindi na ito nasundan dahil sa iniiwasang malaking gastos. Hindi ko inaakalang maging katotohanan ang Ikatlong Digmaang Pandaigdig na pamamagatang “China vs. Philippines and friends”. Hanggang bullying lamang ang makakaya ng Tsina at hindi ko sila makikitang magsasayang ng napakalaking pera sa kabila ng gustong maging world superpower. Hindi man nila ito lantarang ipinapahayag ay makikita ang kanilang intensyon na agawin ang titulo ng 21^st century na nasa US supremacy. Malaki na ang impluwensiya ng Tsina sa Africa na siyang 3^rd largest training partner ng kontinente at unti-unting kinakabig naman ng Tsina ang Europa na naghihikahos sa eurocrisis. 

Anupaman, ipinagmamalaki ko si Gregorio del Pilar. Kahit na nakatambay lamang siya at naghihinitay sa mga kapwa Amerikanong barkong pandigma ay masasabing naitagumpay parin niya ang laban! Hephep! Hurray! :D

sources:

The Diplomat: Manila takes on the Goliath

related articles in Philippines Daily Inquirer

related articles in Philippine Star

Forum on China-Africa Cooperation

web.achive.org. (The Island of Palmas)

www.gov.ph (Statement on Presidents meeting with Obama)

betterphils.blogspot.com

haguejusticeportal.net (on Island of Palmas Case)

ANG BAGONG KABANATA SA PULITIKA NG PILIPINAS

Naging makasaysayan ang naturang hatol ng senado sa kaso ng ating dating Punong Mahistrado na si Renato Corona noong ika-29 ng Mayo, taong 2012. Ang limang buwang masining na pakikipagtalastasan na masusubaybayan natin sa medya ay umani ng malakas na atensyon sa sambayanang Pilipino. Matagal na tayong ginambala ng isyung ito. Dahil dito’y di natin maipagkakaila na naging matunog ang kaso ni Corona sa kapwa nating mga mag-aaral, mga magsasaka, mga drayber na nagpapahinga sa lilim ng punong kahoy, at pati na rin sa mga tambay.

Sa mga panahong ito ay mas nakilala natin ang ating mga hinalal na senador kung paano nila naipaglaban ang tama para sa bayan. Di ko makalimutan ang araw ng paghahatol na sa kabila ng pilahan ng mga kawawang estudyanteng biktima sa pagaabandona ng gobyerno sa edukasyon ay naging malakas ang tunog ng mga telebisyon ng mga suki nating kainan sa tapat ng kampus. Nagsiksikan tuloy ang kainan ni Mano Ohsan na dinadayo ng mga mapalad na “iskolar ng bayan” na tapos nang makapag-enroll at kasama ang ibang nagpapalipas lamang ng oras habang hinihintay ang mabagal na resulta ng bracket assignment nila sa STFAP.

Tumatak sa isipan ko ang paliwanag ni Sen. Defensor-Santiago tungkol sa pagiging “quasi-judicial” ng Senado. Ibig sabihin lamang na ang desisyon ng bawat senador ay may halong “judicial” at halong “pulitikal”. Nagiging pulitikal lamang kapag iniisip nila kung ano ang magiging epekto ng kanilang desisyon sa mismong sarili nila. Dahil sa ayaw ng karamihan si Corona, nagiging ayaw narin ng ibang senador si Corona na maupo pa sa pwesto. Eleksyon na naman sa 2013! Syempre, may “k” ka sa mga tao kung “guilty” ang hatol mo kay CJ Corona.

Nakakatuwa at nakakataba ng puso na maraming mga Pilipino ang interesado sa pulitika ng Pilipinas. Maraming masang Pilipino ang nakakaintindi sa isyu ni Corona, bilang isang midnight appointee na minsan ma’y sumasalamin sa katiwalian ng dating pangulong GMA. Kung galit ang taumbayan kay GMA, galit din ang taumbayan kay CJ Corona. Syempre, boss niya si GMA. Kinamumuhian natin siya sa kanyang mga umaapaw na tagong yaman habang marami ang nagugutom sa lansangan at minsan ma’y nakakain lamang ng isang beses sa isang araw. Kinamumuhian ko siya bilang pinakamataas na alagad ng  batas na mismong may planong takasan ang ilang batas na napag-aralan.

Kahit papano ay naging mahalagang bagay din ang panunungkulan ni Corona sa pamamahagi ng lupa sa mga nagigipit na magsasaka sa Hacienda Luisita. Nadaya man sila ng pamilya Cojuangco-Aquino, naging matagumpay naman ang mahigit isang dekadang pakikipaglaban nila sa lupang matagal nang inagaw. Bilang karagdagan ay nangangamba tayong magmistulang diktador ang ating pangulo kung malakas ang impluwensiya ni Aquino sa tatlong sangay ng ating gobyerno (ang Ehekutibo, Lehislatura, at ang Hudikatura).

Kontrabida man si Corona sa paningin ni Aquino, at kontrabida man si Arroyo sa buhay nating lahat, maliban sa sariling lalawigan kung saan siya ay nahalal na Kongresista sa kabila ng maraming katiwalian, ay makikita natin silang tatlo na kontrabida sa masang Pilipino. Ang walang katapusang debate sa K+12 at ang patuloy na pagkaltas ng badyet ng gobyernong Aquino sa edukasyon ang siyang nagpapaitim sa kanyang dilaw na simbolo.

Ngayon na ang panahon na magbalik serbisyo ang Senado sa mga dapat maisabatas na  mga naisumiteng panukala. Ang haba ng panahong nasayang. Tila nakalimutan na ba ang pang-aagaw ng Tsina sa Scarborough na teritoryo ng ating bansa? Mahalagang marinig natin ang opinyon ng Senado at ng Kongreso sa isyung may kinalaman sa “foreign policy” ng Pilipinas.

Kinakailangan din na magkaroon tayo ng bagong Punong Mahistrado na walang kinikilingan at walang pinoprotektahan. Bagama’t siya’y magiging appointed ni Pangulong Aquino ay hindi nararapat na maging tuta siya ng ating Pangulo o maski sinumang makapangyarihan sa bansa.

Ngayon ay Hunyo na! Ilang buwan nalang ay magiging matunog na naman ang mga tatakbo sa eleksyon sa susunod na taon. Alam kong magiging abala na naman ang medya sa pagpapakilala ng ating mga kandidato pero sana naman ay mas bigyang pansin ang kumakalam na sikmura ni Juan dahil sa lomolobong kahirapan. Hindi ba’t nangunguna tayo sa lahat ng nasa Timog-silangang Asya sa Gross National Product sa first quarter (January-March) nitong taon? Ang pasan ng gobyerno ay mapatunayan at maiparamdam ang ganitong balita sa mga naninirahan sa Payatas at sa mga taga Silverio Compound.